ผลลัพธ์การรักษาภาวะผู้มีบุตรยาก

ศูนย์รักษาผู้มีบุตรยาก โรงพยาบาลกรุงเทพภูเก็ต

การมีทายาทเป็นการเติมเต็มชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์ คู่สมรสควรจะวางแผนอย่างรอบคอบก่อนที่จะเริ่มต้นตั้งครรภ์ คู่สมรสส่วนมากหวังว่าจะตั้งครรภ์โดยเร็วหลังจากหยุดคุมกำเนิด แต่ในความเป็นจริงแล้วโอกาสการตั้งครรภ์มีเพียงร้อยละ 85 ของคู่สมรสที่ปกติเท่านั้นที่สามารถมีบุตรได้ในปีแรก และในบางคู่ที่ไม่ประสบผลสำเร็จก่อให้เกิดความเครียดและความกังวลในครอบครัว

ภาวะมีบุตรยากหรือภาวะไม่เจริญพันธุ์

คือ ภาวะที่คู่สมรสไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ในระยะเวลา 1 ปี โดยมีเพศสัมพันธ์อย่างสม่ำเสมอ 2-3 ครั้งต่อสัปดาห์

สาเหตุของการมีบุตรยาก

สามารถเกิดขึ้นได้ทั้งจากฝ่ายหญิง ฝ่ายชาย หรือทั้งสองฝ่าย โดยที่ผ่านมา มีการศึกษามากมายพบว่าการมีบุตรยากที่เกิดจากฝ่ายชายพบได้ 30% ในขณะที่เกิดจากฝ่ายหญิง 40-50% ที่เหลือเกิดจากทั้งคู่หรืออาจหาสาเหตุไม่พบทั้งคู่ด้วยวิธีการตรวจพื้นฐาน

สาเหตุจากฝ่ายชาย เช่น มีอวัยวะสืบพันธุ์ผิดปกติแต่กำเนิด ไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้ มีพันธุกรรมที่ผิดปกติเกี่ยวกับโครโมโซมหรือยีนที่ทำให้ไม่สามารถสร้างตัวอสุจิได้หรือสร้างได้น้อยกว่าปกติมาก ได้รับสารเคมีบางชนิด (เช่น ยาฆ่าแมลง สารตะกั่ว สารประกอบเบนซีน รวมถึงการใช้ยาบางชนิด)สูบบุหรี่เป็นประจำ มีโรคประจำตัวบางอย่างที่ส่งผลต่อภาวะเจริญพันธุ์ เช่น เบาหวาน เป็นโรคคางทูมในวัยเด็ก ได้รับอุบัติเหตุ เป็นต้น

สาเหตุจากฝ่ายหญิง เช่น มีอายุมากสูบบุหรี่เป็นประจำ ไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้มีความผิดปกติของอวัยวะสืบพันธุ์แต่กำเนิด มีเนื้องอกของมดลูกขนาดใหญ่หรืออยู่ในโพรงมดลูก ท่อนำไข่ตัน มีเยื่อพังผืดในอุ้งเชิงกราน หรือเป็นเยื่อบุโพรงมดลูกเจริญผิดที่ รังไข่ทำงานไม่ได้ตามปกติไม่สามารถมีไข่ตกได้ มีซิสต์หรือเนื้องอกของรังไข่ มีความผิดปกติของฮอร์โมนในร่างกายที่ส่งผลต่อการตกไข่ เป็นต้น

การรักษาภาวะผู้มีบุตรยาก ในปัจจุบันมีหลาย สามารถแบ่งได้เป็น 3 กลุ่มหลักๆ คือ การรักษาด้วยยา การรักษาด้วยการผ่าตัด และการรักษาโดยการใช้เทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ (Assisted Reproductive Technology: ART)

ศูนย์รักษาผู้มีบุตรยาก โรงพยาบาลกรุงเทพภูเก็ต ได้เก็บสถิติผลลัพธ์ของการรักษาภาวะผู้มีบุตรยาก โดยมีอัตราความสำเร็จของตั้งครรภ์ Success Rate จากการใช้เทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ ด้วยวิธีการทำเด็กหลอดแก้ว (In Vitro Fertilization: IVF) แบ่งกลุ่มตามช่วงอายุของผู้รับการรักษาทั้งหมด 4 กลุ่ม ดังนี้